Zoals we gezien hebben bij het verloop van de Grote Depressie werden er door de president en de regering heel veel maatregelen bedacht om de crisis te doen laten ophouden. Deze waren niet allemaal even succesvol. In 1940 was de crisis van 1929 nog steeds niet opgelost, dus we kunnen stellen dat de crisis van 1929 niet is opgelost door de maatregelen die de regering bedacht. De Tweede Wereldoorlog wordt vaak gezien als oplossing voor de crisis van 1929. Er konden 12 miljoen mannen aan de slag en de fabrieken, vooral wapenfabrieken, draaiden op volle toeren. Het land was over gegaan in een oorlogseconomie die moest blijven produceren. De industrieproducten werd 4x zoveel als daarvoor, de werkloosheid was teruggelopen naar 2% van de beroepsbevolking. Ook in de eerste jaren van de oorlog, waarin de Verenigde Staten zich niet mengden in tot dan toe Europese oorlog, draaide de oorlogseconomie al. Via de Lend-Lease Act (Leen-Pacht Wet) verstrekten de Verenigde Staten grote hoeveelheden materiaal aan vooral het Verenigd Koningrijk. Ineens waren er weer mensen nodig en daardoor kon de economie weer gaan opbloeien. Terwijl de economie bloeide, verloren de Amerikaanse burgers hun welzijn omdat het land niet meer gericht was op de voedselproductie waardoor deze op de bon gingen. Het land was in een bijzonder korte tijd overgeschakeld naar een oorlogseconomie en dit zou alleen nog maar erger worden wanneer de Amerikanen zich ook zelf zouden gaan mengen met de oorlog. Na de oorlog lag Europa wederom in puin, maar de Verenigde Staten wisten er redelijk ongeschonden vanaf te komen. Hierdoor kon het land draaiende blijven en bleef de opgebouwde welvaart hetzelfde. Ook konden mensen weer welzijn opbouwen doordat de oorlog tot een einde was gekomen.